Wat is het weer lang geleden, ik weet het, maar het internet moet op sommige plaatsen nog worden uitgevonden...
We zijn weeral een maand verder, en geen nieuws is goed nieuws uiteraard? Ondertussen weer veel gevlogen, ik zit deze maand aan 95u, en morgen weer een dag van 7u vliegen, dus dan zitten we weer bijna aan de limiet van deze maand (110u), dus heb ik normaal gezien enkele dagen vrij, maar met de planning van hier weet je maar nooit...
Er komen elke keer weer nieuwe bestemmingen bij in de logboek, dus op den duur heb ik heel Indonesië wel eens gezien, echt super! Nu zit ik op de meest Westerse bestemming van Lion, Banda Aceh, een klein dorpje dat de Tsunami van indertijd enorm hard heeft gevoeld, en dat merk je ook aan de sfeer die hier overal hangt... Maar voor de rest nog wel de moeite denk ik! Ik zal het jullie volgende keer zeker kunnen zeggen want binnen een halfuurtje gaan we het hier wat verkennen met de rest van de crew :-)
Vanaf nu vlieg ik met allemaal verschillende captains, dus de ene vlucht valt al beter mee dan de andere uiteraard, maar over het algemeen nog geen klachten, dus dat is goed hé! De meeste captains zijn ook geen moeilijke mensen (en ik ook niet uiteraard) dus het klikt wel vooraan in de vlieger!
Nog niet zo lang geleden heb ik voor het eerst een écht probleem gehad, in die zin dat we eens iets 'niet-normaals' hadden buiten de simulatorsessies. We hadden een probleem met de drukregeling. Om het even simpel uit te leggen: op een hoogte van 11km is er niet voldoende zuurstof en luchtdruk om te ademen, dus is in het vliegtuig een heel systeem dat ervoor zorgt dat de druk wordt geregeld tot een minimum die vereist is voor gezond te ademen, hoe hoger we vliegen, hoe lager de druk in de cabine dus. Vanaf dat die drukwaarde onder een bepaald minimum gaat, wordt het moeilijker en moeilijker om te ademen. Geen probleem uiteraard, elk systeem heeft ook zijn back-up systeem, dus allemaal geen probleem. Dus we waren aan het vliegen op 11km hoogte, tot we onze daling naar Bali hadden ingezet. En plots kregen we 'alarm' dat de druk enorm rap aan het dalen was, en op een bepaald moment zelfs onder een bepaalde limiet kwam... Allemaal geen ramp, we hadden het vlug onder controle, maar wisten de echte oorzaak nog niet. Passagiers hebben er ook nooit iets van geweten of gevoeld, dus er was absoluut geen probleem. Op de grond bleek dat in een van onze deuren onderaan de cabine, waar ze de bagage steken enzo, dat daar een gat was, waardoor natuurlijk al onze lucht onder goede druk naar buiten werd gezogen! Dus 5u vertraging in Bali omdat het gemaakt moest worden uiteraard. Nadien met dezelfde vlieger doorgevlogen naar Jakarta, zonder problemen, dus weeral maar chapeau voor de technische dienst van Lion! Een goede ervaring natuurlijk!!!
Of zoals gisteren; we vlogen naar Palembang, een vlucht van 45min vanuit Jakarta, en we hadden al te horen gekregen dat er mist hing, dus dat het zicht er slecht was... Nu, voor te landen hebben we een minimum nodig, en het was er juist boven, dus in principe zou er geen probleem moeten zijn. Dus tijdens de landing zoeken we naar de landingsbaan. We mogen vliegen tot een bepaalde hoogte, en als we dan de landingsbaan niet zien, dan moeten we een go-around maken (in nederlands; een doorstartlanding), wat wilt zeggen, volle gas geven, en terug de lucht in zonder te landen... We waren dus al voorbereid om de procedures uit te voeren voor zo'n doorstartlanding te maken, maar nét op die hoogte zagen we de landingsbaan, dus konden we veilig landen. Leuke verhalen, en énorm goed voor ervaring uiteraard!!!
Voor de rest niet heel veel speciaals meer gebeurd. Het is wel leuk dat we niet te vaak naar dezelfde vliegvelden vliegen, dus we komen elke dag wel ergens anders!
Nu, de foto's waar het eigenlijk om ging ;-) geniet ervan!
Het uitzicht van naast het zwembad in Palu
Wolkenvelden boven Makassar
Prachtige zonsondergang op weg naar huis van Singapore
Onderweg naar Surabaya tijdens de schemering
Even tijd voor een fotootje
Kustlijn op weg naar Manado
Eiland net naast de kust van Manado, blijkbaar mooi om te duiken en te snorkelen
Mataram, Lombok met de Gili-eilanden net voor de kust
De laatste km's hoogte boven de baai van Palu tijdens de landing
Een terrein afbeelding van de omgeving rondom ons. De bergen zijn dus wel degelijk hoger dan ons!
Op lage hoogte boven de kustlijn van Palu
Een zicht van op de grond Mutiara airport, Palu
Kustlijn van Java
Mount Lokon, een actieve vulkaan net buiten Manado
De groene omgeving buiten Manado
Goed mikken tussen de onweerswolken
Een Boeing 747 net voor landing in Bali
Een zicht over de kustlijn van Balikpapan net voor landing
Noord-Bali vanuit de lucht
Een zicht vanuit de cockpit, net voor landing in Bali
In Singapore waren we nummer 3 om op te stijgen. Eerst een Boeing 777 van Emirates...
...en dan de fameuze Airbus 380 van Singapore Airlines
Op weg naar Singapore. Een foto van onze weerradar in de cockpit. Alle kleurtjes duiden aan hoe zwaar of hoe groot de turbulentie-velden of wolkenvelden zijn... Groen is turbulent maar niets speciaals, geel is vrij turbulent en verwacht regen en/of hagel, en bij rood moet ik geen tekening meer maken veronderstel ik ;-) We vermijden sowieso geel en rood, en groen proberen we voor comfort ook zoveel mogelijk te vermijden, behalve hier, waar we ons echt een baan moeten zoeken tusse alle (onweers)wolken...
Kustlijn van Singapore in vrij slecht zicht..
Wolkenvelden op weg naar huis van Singapore
Voila, dat was weer een beeld van wat ik hier allemaal te zien krijg. het is natuurlijk niet hetzelfde op foto, maar zo krijg je toch iets of wat een impressie van wat er hier allemaal gaande is ;-)
Groetjes!
